1. مسدود کردن اکسیژن: بی کربنات موجود در مواد آتش نشانی باعث تولید دی اکسید کربن در هنگام گرم شدن می شود و دی اکسید کربن باعث سوزاندن آن می شود.
تماس با سطح سوزانده شده با اکسیژن موجب وقوع احتراق می شود.
2، مهار واکنش زنجیره ای شیمیایی: فسفات آمونیوم موجود در عامل آتش خاموش و عامل اصلی آتش خاموش واکنش برای تولید گاز آمونیاک،
آمونیاک می تواند یک کاتالیزور منفی برای واکنش زنجیره احتراق ایجاد کند.
3. اثر خنک کننده: مایع آتش خاموش است از بطری رزین که به مجاورت منبع آتش بسنده پراکنده است. در این زمان، به دلیل رطوبت لحظه
تبخیر باعث می شود که احتراق به سرعت جریان یابد.
4، برای جلوگیری از احتراق دوباره: سولفات آمونیوم در مواد آتش نشانی می تواند نقطه سوختن مواد سوز را افزایش دهد، اساسا از سوزاندن دوباره
احتمال.